Μου είναι αδιανόητο η χώρα γύρω να καταρρέει, να έχουμε τη δυνατότητα παρέμβασης προς μια υπεύθυνη και ρεαλιστική κατεύθυνση, κι εμείς να περιορίζουμε το πεδίο δράσης μας σε αφηρημένες ασκήσεις ενστικτώδους φιλελευθερισμού. Η παρακμή δεν περιμένει το θεωρητικό μέλλον. «Μακροπρόθεσμα θα είμαστε όλοι νεκροί», έγραφε ο Κέυνς και είναι στιγμές σαν κι αυτή που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ούτε τους άμεσους κινδύνους, ούτε τις δύσκολες επιλογές που έχουμε μπροστά μας.
Ο πολιτικός χρόνος κυλά πάντα υπέρ της αδράνειας αν δεν υπάρξει η δύναμη εκείνη που θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την αλλαγή κατεύθυνσης. Και σε τούτες τις εκλογές η μόνη δύναμη που θέλει και μπορεί να ωθήσει τη συζήτηση στην κατεύθυνση της διεξόδου είναι η Δημοκρατική Συμμαχία. Όχι, δεν πιστεύω ότι η Δημοκρατική Συμμαχία έχει μαγικές λύσεις, ούτε ότι όλα τα προβλήματα της χώρας θα λυθούν με κάποιο μαγικό τρόπο αν υπάρξει φιλελεύθερη εκπροσώπηση στην επόμενη Βουλή. Είμαι όμως βέβαιος ότι αν σταθούμε νηφάλια κοιτώντας την επόμενη μέρα, δεν έχουμε άλλη επιλογή. Αν δεν παρασυρθούμε από την ανοησία των θεωριών συνομωσίας, των εύκολων λύσεων και της νοσταλγίας ενός ανύπαρκτου ένδοξου παρελθόντος, ο πολιτικός τόπος φαντάζει μάλλον τόσο περιορισμένος όσο ποτέ.