It’s not the economy, stupid

Ακόμη κι αν βρίσκαμε ένα μαγικό ραβδί που θα εξαφάνιζε το δημόσιο χρέος μια για πάντα. Ακόμη κι αν ανακαλύπταμε τη φιλοσοφική λίθο που θα μετέτρεπε τους προϋπολογισμούς του κράτους πλεονασματικούς. Ακόμη και τότε, πολύ φοβάμαι ότι δεν θα καταφέρναμε να ξεπεράσουμε την κρίση, μιας και η δημοσιονομική της μορφή είναι μονάχα το ορατό σύμπτωμα και όχι η αιτία της. Η πολιτική και θεσμική κρίση είναι τόσο βαθειά που ακόμη κι αν επιτυγχάναμε να ξεπεράσουμε το σκόπελο της άμεσης χρεοκοπίας, πολύ δύσκολα θα καταφέρναμε να οδηγηθούμε σε μια πορεία ανάπτυξης, επιχειρηματικής περιπέτειας και δημιουργικότητας.  

Το φιλελεύθερο αίτημα για μικρό και αποτελεσματικό κράτος – αίτημα που φαίνεται να έχει πλέον αρχίσει να κερδίζει έδαφος στο πεδίο της πολιτικής αναζήτησης και στη χώρα μας – γίνεται ανούσιο ή και επικίνδυνο αν δεν συνοδεύεται από την ύπαρξη και την υπεράσπιση του Κράτους Δικαίου.

Read More...

Αγαπητέ διαδηλωτή...

Χτες και προχτές βρέθηκες στους δρόμους και τις πλατείες της χώρας μαζί με τις συντεχνίες και τους κομουνιστές για να διαδηλώσεις ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης και την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου. (Ή, τουλάχιστο, αυτό υποθέτω.)
Κατανοώ γιατί οι κομουνιστές βρίσκονται στους δρόμους. Πιστεύουν ότι η κατάρρευση του καπιταλισμού και της αστικής δημοκρατίας είναι αναπόφευκτη και έχουν αναλάβει το χρέος να την επισπεύσουν οδηγώντας την κοινωνία σε μια μόνιμη πορεία κλιμάκωσης της βίας  και της πολιτικής αστάθειας. Κατανοώ και γιατί οι συντεχνίες έχουν εξαγριωθεί. Για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία της χώρας αισθάνονται ότι απειλούνται τα προνόμιά τους. Όχι ότι έχουν ακόμη απειληθεί άμεσα, μιας και ούτε το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων έχει προχωρήσει όπως θα έπρεπε, ούτε βέβαια έχει γίνει ακόμη κάποια ιδιωτικοποίηση, όπως σχεδιάστηκε.

Read More...

Taxibeat

Μέσα στις ατέρμονες συζητήσεις περί του δημόσιου χρέους και της κατεύθυνσης που πρέπει να ακολουθήσει η οικονομία της χώρας («μείγμα πολιτικής», όπως το ονομάζουν τελευταία), ξεχνάμε ότι η Οικονομία δεν περιορίζεται στα δημόσια οικονομικά του κράτους. Δεν εξαρτάται (μόνο) από το ύψος των ελλειμμάτων και δεν κατευθύνεται ως καλολαδωμένη μηχανή προς τη μια ή την άλλη πορεία.
Η Οικονομία είναι ένα δυναμικό οικοσύστημα και, ως τέτοιο, η εξέλιξή της καθορίζεται κυρίως από τη συμπεριφορά των μελλών της. Απλώνεται, συρρικνώνεται, πλουτίζει, ή γίνεται φτωχότερη, ανάλογα με την αντίστοιχη δημιουργικότητα, προσαρμοστικότητα και ευελιξία των «ειδών» που την απαρτίζουν. Κι όσο ανόητη είναι η θεωρία του ‘ευφυούς σχεδιασμού’ στη φύση, το ίδιο ανόητη είναι κι η θεωρία του ‘ευφυούς σχεδιασμού’ στην αγορά. (Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι αυτοί που εναντιώνονται στην όποια παρέμβαση στη φύση, επιζητούν διαρκώς την κάθε παρέμβαση στην Οικονομία.) Όταν ο Adam Smith μιλούσε για το ‘αόρατο χέρι’ της αγοράς, δεν περιέγραφε φυσικά στο κρυμμένο χέρι του γραφειοκράτη. Αναφερότανε στη δύναμη της φυσική επιλογής και την πορεία της εξέλιξης των οικονομικών ειδών.

Read More...

Σα να ψάχνεις μιαν αόρατη ανεμόσκαλα

Αν δεν κάνω λάθος, και είμαι σίγουρος ότι δεν θα με συγχωρήσετε αν κάνω, είναι μονάχα τρία τα μουσικά είδη που περιλαμβάνουν το χορό του τσιφτετελιού στο χαρτοφυλάκιό τους: η «λαϊκή μουσική» (με όλες τις θετικές και αρνητικές αποχρώσεις του όρου), η αποκαλούμενη «έντεχνη μουσική» (μια πιο εκλεπτυσμένη ίσως μορφή της λαϊκής μουσικής), καθώς και η εγχώρια ποπ μουσική της παραλιακής σκηνής (γνωστή και ως «σκυλάδικο»).

Read More...