Η απάτη των λέξεων

Ο Thomas Nigel γράφει ένα βιβλίο – το Mind and Cosmos – όπου ισχυρίζεται, όπως γράφεται, ότι “the materialist neo-Darwinian conception of nature is almost certainly false”. Ο Steven Pinker σχολιάζει στο twitter: “the shoddy reasoning of a once-great thinker”. Και ο Leon Wieseltier, στο New Republic, αντιδρά στον “Δαρβινικό όχλο που επιτίθεται σε ένα σοβαρό φιλόσοφο”.
Εδώ, δεν σχολιάζω το ίδιο το κείμενο του Nigel, το οποίο και δεν έχω ακόμη διαβάσει - γράφω ένα σχόλιο για το σχόλιο του Wieseltier στο σχόλιο του Pinker. Ένα μέτα-μέτα-σχόλιο, αν θέλετε.

Is there a greater gesture of intellectual contempt than the notion that a tweet constitutes an adequate intervention in a serious discussion? But when Thomas Nagel’s formidable book Mind and Cosmos recently appeared, in which he has the impudence to suggest that “the materialist neo-Darwinian conception of nature is almost certainly false,” and to offer thoughtful reasons to believe that the non-material dimensions of life—consciousness, reason, moral value, subjective experience—cannot be reduced to, or explained as having evolved tidily from, its material dimensions, Steven Pinker took to Twitter and haughtily ruled that it was “the shoddy reasoning of a once-great thinker.” Fuck him, he explained.

Ο Wieseltier – επεκτείνοντας τη στρατηγική του Nigel - καταφεύγει στο γνωστό κόλπο συναισθηματικής φόρτισης λέξεων και φράσεων ώστε να αντιστρέψει το βάρος της ευθύνης. Έτσι, όσοι διαφωνούν με τον Nigel, χαρακτηρίζονται “free-thinking inquisitors”, η επιστημονική κοινότητα που αντιδρά ονομάζεται “Sacred Congregation for the Doctrine of the Secular Faith” και το ζήτημα, από επιστημονικό/φιλοσοφικό, μετατρέπεται με ευκολία σε πολιτική αντιπαράθεση: “…the materialist left, which teaches skepticism but not self-skepticism”.
Το όλο ζήτημα, για τον Wieseltier, φαίνεται να είναι η δυνατότητα του δαρβινισμού να εξηγήσει πλήρως τον κόσμο γύρω μας και επικεντρώνει τις ενστάσεις του στην “αδυναμία” της θεωρίας της εξέλιξης να εξηγήσει τη δημιουργία της συνείδησης μέσα σε ένα κόσμο που κυριαρχείται από την ύλη και δεν έχει χώρο για μεταφυσικές διαδικασίες. Είναι προφανές ότι ο αρθρογράφος αγνοεί πλήρως το έργο του Daniel Dennett σχετικά με την εξέλιξη του φαινομένου της συνείδησης, αλλά θα μπορούσε να είναι μάλλον λιγάκι πιο προσεκτικός και να αποφύγει αφοριστικούς χαρακτηρισμούς.
Δεν πειράζει. Αυτό που πειράζει είναι κατάχρηση της γλώσσας και η υποκριτική υπερευαισθησία του. Όχι, οι τεχνικές βασανιστηρίων των πραγματικών ιεροεξεταστών δεν μπορούν να συγκριθούν με το οποιοδήποτε σαρκαστικό σχόλιο στο twitter. 
Διαβάστε το όλο κείμενο του Wieseltier στο New Republic: εδώ.