Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

Taxibeat

1 comment

Μέσα στις ατέρμονες συζητήσεις περί του δημόσιου χρέους και της κατεύθυνσης που πρέπει να ακολουθήσει η οικονομία της χώρας («μείγμα πολιτικής», όπως το ονομάζουν τελευταία), ξεχνάμε ότι η Οικονομία δεν περιορίζεται στα δημόσια οικονομικά του κράτους. Δεν εξαρτάται (μόνο) από το ύψος των ελλειμμάτων και δεν κατευθύνεται ως καλολαδωμένη μηχανή προς τη μια ή την άλλη πορεία.
Η Οικονομία είναι ένα δυναμικό οικοσύστημα και, ως τέτοιο, η εξέλιξή της καθορίζεται κυρίως από τη συμπεριφορά των μελλών της. Απλώνεται, συρρικνώνεται, πλουτίζει, ή γίνεται φτωχότερη, ανάλογα με την αντίστοιχη δημιουργικότητα, προσαρμοστικότητα και ευελιξία των «ειδών» που την απαρτίζουν. Κι όσο ανόητη είναι η θεωρία του ‘ευφυούς σχεδιασμού’ στη φύση, το ίδιο ανόητη είναι κι η θεωρία του ‘ευφυούς σχεδιασμού’ στην αγορά. (Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι αυτοί που εναντιώνονται στην όποια παρέμβαση στη φύση, επιζητούν διαρκώς την κάθε παρέμβαση στην Οικονομία.) Όταν ο Adam Smith μιλούσε για το ‘αόρατο χέρι’ της αγοράς, δεν περιέγραφε φυσικά στο κρυμμένο χέρι του γραφειοκράτη. Αναφερότανε στη δύναμη της φυσική επιλογής και την πορεία της εξέλιξης των οικονομικών ειδών.

Και παρά τις προσδοκίες μας περί ισορροπίας της οικονομίας, αυτό που πλέον θα έπρεπε να είχαμε συνειδητοποιήσει είναι ότι τα απλουστευτικά μοντέλα του παρελθόντος δεν έχουν δυστυχώς τη δυνατότητα να εξηγήσουν επαρκώς την πολυπλοκότητα της οικονομικής μας ζωής. Πόσο μάλλον να την προβλέψουν και να την κατευθύνουν. Το μόνο που μπορούμε να ελπίζουμε είναι ότι οι συλλογικές μας αστοχίες δεν θα φρενάρουν την πρόοδο και δεν θα καταστρέφουν τα κλαδιά εκείνα του εξελικτικού μας δέντρου που αποτελούν την ελπίδα μας για το μέλλον.

Στην παρούσα φάση, η οικονομία μας φαίνεται να έχει πλήρως παρασυρθεί από την κατάρρευση του κρατικού μηχανισμού. Υπάρχει όμως ακόμη ελπίδα. Αυτή η σπάνια μετάλλαξη του ευρηματικού επιχειρηματία φαίνεται να μην έχει εξαφανιστεί παντελώς από το οικοσύστημά μας. Κι ανεξάρτητα από το πόσο αφιλόξενο είναι το γύρω περιβάλλον, μπορούν ακόμη να υπάρξουν αυτά τα «οικονομικά είδη» που θα υπερνικήσουν την παρακμή και θα εμπλουτίσουν την οικονομική γονιδιακή δεξαμενή του αύριο.
Ένα τέτοιο παράδειγμα, δημιουργικής μετάλλαξης, είναι και η ομάδα του Taxibeat. Η ομάδα αυτή κατασκεύασε μια δωρεάν εφαρμογή για όλα τα κινητά τηλέφωνα νέας γενιάς. Η εφαρμογή αυτή εντοπίζει τη θέση της στο χάρτη μέσω δορυφόρου και βρίσκει ταυτόχρονα όλους τους οδηγούς ταξί που βρίσκονται σε απόσταση 1-2 χιλιομέτρων και χρησιμοποιούν την εφαρμογή. Σύμφωνα με το σχετικό δημοσίευμα (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 08-10-11): «Οι πελάτες μάλιστα έχουν την δυνατότητα να βαθμολογούν τους ταξιτζήδες για να ξέρουν οι επόμενοι αν ήταν ευγενείς ή αν το αυτοκίνητό τους ήταν καθαρό, ενώ δεν επιβαρύνονται καν για την κλήση. Το δε κίνητρο για να χρησιμοποιούν και οι ταξιτζήδες το Taxibeat είναι ότι αποδίδουν στην εταιρεία μόλις 48 λεπτά για κάθε κούρσα που κλείνουν, αντί των 100 ευρώ που καταβάλλουν ανά μήνα στις εταιρείες ραδιοταξί.» Σύμφωνα πάντα με το δημοσίευμα, υπάρχουν ήδη περισσότερα από 500 ταξί που χρησιμοποιούν το Taxibeat.

Η ίδια η εφαρμογή είναι σίγουρα εντυπωσιακή. Αυτό που με ενθουσίασε ωστόσο, είναι οι δυνατότητες που γεννά η δημιουργικότητα συμπολιτών μας που δεν παραδίδονται στην παρακμή και τη μιζέρια της φθοράς. Κι ότι κι αν κάνει ο κ. Λυμπερόπουλος φαίνεται ότι δεν θα καταφέρει να αποφύγει την κρίση των καταναλωτών. Η εξέλιξη είναι ακόμη εφικτή, παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες του κρατικού μηχανισμού να τη φρενάρει.

1 Σχόλια:

Vagelis Palmos είπε...

Ετσι ακριβώς είναι.Η ανθρωπότητα προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα και, σε άλλοτε άλλο χρόνο, βρίσκει τις απαντήσεις που θα οδηγήσουν στο μέλλον.Κανείς ολοκληρωτισμός δεν κατάφερε να σταματήσει αυτή την πορεία,που είναι σύμφυτη με την ανθρώπινη διάνοια.