Είναι τώρα περισσότερο από 10 χρόνια που συζητάμε την ανέγερση μουσουλμανικού τεμένους στην Αττική. Και τούτη η κυβέρνηση, όπως και η προηγούμενη άλλωστε, δηλώνει αποφασισμένη να δώσει λύση σε μια εκκρεμότητα που καθόλου δεν κολακεύει τη χώρα. Και τούτη η κυβέρνηση, όπως και η προηγούμενη άλλωστε, δεν φαίνεται να έχει τη διάθεση να συγκρουστεί με τον κακό εαυτό μας.
Αυτό που προτείνεται σήμερα, αφού ναυαγήσαν όλες οι προηγούμενες προσπάθειες λύσης, είναι η δημιουργία τεμένους στο Βοτανικό σε χώρο που χρησιμοποιούταν από το Ναυτικό και παραχωρήθηκε στο υπουργείο Παιδείας. Μια ακόμη μη-λύση που ούτε θα εφαρμοστεί, ούτε θα έλυνε οτιδήποτε αν εφαρμοζότανε. Εξηγώ:
Το τέμενος, σύμφωνα με τα σχετικά δημοσιεύματα (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 6-8-11) προβλέπεται να είναι ανασκευασμένο κτίριο χωρητικότητας 350 ατόμων. Αν και κανείς δεν ξέρει τον ακριβή αριθμό, η Αττική έχει σήμερα δεκάδες χιλιάδες (εκατοντάδες χιλιάδες σύμφωνα με άλλες εκτιμήσεις) μουσουλμάνους κατοίκους. Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι η μεγάλη τους πλειοψηφία δεν είναι ενεργά θρησκευόμενοι, είναι αστείο να θεωρούμε ότι η χωρητικότητα του συγκεκριμένου κτιρίου είναι επαρκής. Οπότε, η κατασκευή του τεμένους στο συγκεκριμένο κτίριο δεν έχει, αριθμητικά, καμία σημασία. Οι πιστοί μουσουλμάνοι θα συνεχίσουν να προσεύχονται σε περιθωριακές αίθουσες σε διαμερίσματα και υπόγεια της Αθήνας. Η κίνηση αυτή δεν μπορεί να είναι παρά μόνο συμβολική.
Αν πρόκειται όμως για μια απλά συμβολική πράξη, τότε είναι ακατανόητη η απόφαση να μην κατασκευαστεί καν μιναρές. Οι μόνες εξωτερικές παρεμβάσεις που προβλέπονται είναι η κατασκευή εξωτερικών τουαλετών. Κι αν αυτό δεν είναι αρκετά προσβλητικό, στον ίδιο χώρο θα συνυπάρχει και χριστιανική εκκλησία – με το πρόσχημα του συμβολισμού «της ειρηνικής συνύπαρξης των δύο θρησκειών». Πόσες ενορίες θα καλοδεχότανε την ύπαρξη ενός τζαμιού στο προαύλιο της εκκλησίας τους με το ίδιο πρόσχημα; Η θρησκευτική ηγεσία της χώρας έχει την αίσθηση ότι καμία απόφαση δεν μπορεί να υλοποιηθεί χωρίς την έγκρισή της, ή τουλάχιστο την ανοχή της, και η κυβέρνηση την επιβεβαιώνει γι ακόμη μια φορά.
Κι όλα αυτά, με έξοδα του ελληνικού δημοσίου. Η κατασκευή αυτής της προσομοίωσης μουσουλμανικού τεμένους στο Βοτανικό αναμένεται να κοστίσει περίπου 5 εκατομμύρια ευρώ. Αν ήμουν μουσουλμάνος θα θεωρούσα αρκετά προσβλητικό αυτό το αστείο του δήθεν τεμένους. Ως μη θρησκευόμενος πολίτης βρίσκω εξοργιστικό το γεγονός ότι η κατασκευή του θα επιβαρύνει «αποκλειστικά» το δημόσιο ταμείο. «Όποιος πληρώνει είναι και ο νοικοκύρης», δήλωσε ο κ. Καλατζής, γενικός γραμματέας θρησκευμάτων του υπουργείου Παιδείας. Και γιατί το ελληνικό κράτος θα έπρεπε να είναι ο «νοικοκύρης» στο χώρο λατρείας και προσευχής του όποιου θρησκευτικού δόγματος;
Η γνωστή ανοησία που διαβάζουμε κι ακούμε, είναι ότι σε ένα μουσουλμανικό τέμενος εκτός ελέγχου του ελληνικού κράτους μπορεί να υπάρξουν φαινόμενα ριζοσπαστικοποίησης των πιστών και φιλοξενίας εξτρεμιστικών τάσεων. (Γι αυτό ακριβώς το λόγο δεν επιτράπηκε και η δημιουργία μουσουλμανικού πολιτιστικού κέντρου στον ίδιο χώρο.) Ωστόσο, όπως επιτρέπεται στους διάφορους χριστιανούς μητροπολίτες να κηρύττουν το μίσος, τον εθνικισμό, την ξενοφοβία και το ρατσισμό – ακόμη και από το βήμα κρατικών μέσων ενημέρωσης - έτσι θα έπρεπε να μην έχουμε την απαίτηση ελέγχου του κηρύγματος των ηγετών άλλων θρησκευτικών δογμάτων. Πόση σημασία δίνουν άλλωστε οι περισσότεροι θρησκευόμενοι στις υπερβολές και τις ακρότητες της θρησκευτικής τους ηγεσίας;
Αντί αυτού του εκτρώματος, το ελληνικό κράτος θα έπρεπε να επιτρέπει απλά σε κάθε θρησκευτική οργάνωση να κτίζει η ίδια τους χώρους λατρείας και προσευχής της. Με έξοδα φυσικά των ίδιων των πιστών, όχι του δημόσιου ταμείου. Αν τηρούνται οι απαραίτητοι κανόνες ασφαλείας και πολεοδομίας, δεν θα έπρεπε να μπαίνει κανένας επιπλέον πολιτικός ή θρησκευτικός φραγμός.
Αυτό που προτείνεται σήμερα, αφού ναυαγήσαν όλες οι προηγούμενες προσπάθειες λύσης, είναι η δημιουργία τεμένους στο Βοτανικό σε χώρο που χρησιμοποιούταν από το Ναυτικό και παραχωρήθηκε στο υπουργείο Παιδείας. Μια ακόμη μη-λύση που ούτε θα εφαρμοστεί, ούτε θα έλυνε οτιδήποτε αν εφαρμοζότανε. Εξηγώ:
Το τέμενος, σύμφωνα με τα σχετικά δημοσιεύματα (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 6-8-11) προβλέπεται να είναι ανασκευασμένο κτίριο χωρητικότητας 350 ατόμων. Αν και κανείς δεν ξέρει τον ακριβή αριθμό, η Αττική έχει σήμερα δεκάδες χιλιάδες (εκατοντάδες χιλιάδες σύμφωνα με άλλες εκτιμήσεις) μουσουλμάνους κατοίκους. Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι η μεγάλη τους πλειοψηφία δεν είναι ενεργά θρησκευόμενοι, είναι αστείο να θεωρούμε ότι η χωρητικότητα του συγκεκριμένου κτιρίου είναι επαρκής. Οπότε, η κατασκευή του τεμένους στο συγκεκριμένο κτίριο δεν έχει, αριθμητικά, καμία σημασία. Οι πιστοί μουσουλμάνοι θα συνεχίσουν να προσεύχονται σε περιθωριακές αίθουσες σε διαμερίσματα και υπόγεια της Αθήνας. Η κίνηση αυτή δεν μπορεί να είναι παρά μόνο συμβολική.
Αν πρόκειται όμως για μια απλά συμβολική πράξη, τότε είναι ακατανόητη η απόφαση να μην κατασκευαστεί καν μιναρές. Οι μόνες εξωτερικές παρεμβάσεις που προβλέπονται είναι η κατασκευή εξωτερικών τουαλετών. Κι αν αυτό δεν είναι αρκετά προσβλητικό, στον ίδιο χώρο θα συνυπάρχει και χριστιανική εκκλησία – με το πρόσχημα του συμβολισμού «της ειρηνικής συνύπαρξης των δύο θρησκειών». Πόσες ενορίες θα καλοδεχότανε την ύπαρξη ενός τζαμιού στο προαύλιο της εκκλησίας τους με το ίδιο πρόσχημα; Η θρησκευτική ηγεσία της χώρας έχει την αίσθηση ότι καμία απόφαση δεν μπορεί να υλοποιηθεί χωρίς την έγκρισή της, ή τουλάχιστο την ανοχή της, και η κυβέρνηση την επιβεβαιώνει γι ακόμη μια φορά.
Κι όλα αυτά, με έξοδα του ελληνικού δημοσίου. Η κατασκευή αυτής της προσομοίωσης μουσουλμανικού τεμένους στο Βοτανικό αναμένεται να κοστίσει περίπου 5 εκατομμύρια ευρώ. Αν ήμουν μουσουλμάνος θα θεωρούσα αρκετά προσβλητικό αυτό το αστείο του δήθεν τεμένους. Ως μη θρησκευόμενος πολίτης βρίσκω εξοργιστικό το γεγονός ότι η κατασκευή του θα επιβαρύνει «αποκλειστικά» το δημόσιο ταμείο. «Όποιος πληρώνει είναι και ο νοικοκύρης», δήλωσε ο κ. Καλατζής, γενικός γραμματέας θρησκευμάτων του υπουργείου Παιδείας. Και γιατί το ελληνικό κράτος θα έπρεπε να είναι ο «νοικοκύρης» στο χώρο λατρείας και προσευχής του όποιου θρησκευτικού δόγματος;
Η γνωστή ανοησία που διαβάζουμε κι ακούμε, είναι ότι σε ένα μουσουλμανικό τέμενος εκτός ελέγχου του ελληνικού κράτους μπορεί να υπάρξουν φαινόμενα ριζοσπαστικοποίησης των πιστών και φιλοξενίας εξτρεμιστικών τάσεων. (Γι αυτό ακριβώς το λόγο δεν επιτράπηκε και η δημιουργία μουσουλμανικού πολιτιστικού κέντρου στον ίδιο χώρο.) Ωστόσο, όπως επιτρέπεται στους διάφορους χριστιανούς μητροπολίτες να κηρύττουν το μίσος, τον εθνικισμό, την ξενοφοβία και το ρατσισμό – ακόμη και από το βήμα κρατικών μέσων ενημέρωσης - έτσι θα έπρεπε να μην έχουμε την απαίτηση ελέγχου του κηρύγματος των ηγετών άλλων θρησκευτικών δογμάτων. Πόση σημασία δίνουν άλλωστε οι περισσότεροι θρησκευόμενοι στις υπερβολές και τις ακρότητες της θρησκευτικής τους ηγεσίας;
Αντί αυτού του εκτρώματος, το ελληνικό κράτος θα έπρεπε να επιτρέπει απλά σε κάθε θρησκευτική οργάνωση να κτίζει η ίδια τους χώρους λατρείας και προσευχής της. Με έξοδα φυσικά των ίδιων των πιστών, όχι του δημόσιου ταμείου. Αν τηρούνται οι απαραίτητοι κανόνες ασφαλείας και πολεοδομίας, δεν θα έπρεπε να μπαίνει κανένας επιπλέον πολιτικός ή θρησκευτικός φραγμός.
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου