Παρασκευή 5 Αυγούστου 2011

Κυβέρνηση συνεργασίας

10 comments
Η ιστορία των ταξί μας έδειξε ότι ο πολιτικός κόσμος της χώρας δεν είναι μάλλον έτοιμος ακόμη να αποδεχτεί το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων. Τουλάχιστο όχι των επαγγελμάτων που ελέγχονται από ισχυρά συνδικάτα που έχουν πρόσβαση στους καφκικούς μηχανισμούς των κομμάτων. Δεκαετίες ολόκληρες σοβιετικής οργάνωσης της οικονομίας έχουν δημιουργήσει τέτοια εμπλοκή μεταξύ συντεχνιών και πολιτικής, που δύσκολα μπορεί κανείς να ελπίζει ότι μπορεί να υπάρξει διέξοδος.

Οι ιδιοκτήτες ταξί, στην προσπάθειά τους να προστατέψουν τα αδικαιολόγητα προνόμιά τους, δεν διστάσανε να καταφύγουν στον εκβιασμό και την απροκάλυπτη βία. Το εξοργιστικό όμως είναι ότι στον παραλογισμό αυτό της συντεχνιακής τους βίας, οι ιδιοκτήτες ταξί δεν στέκονται μόνοι τους. Έχουν την πλήρη κάλυψη των κομμάτων της Αριστεράς, μεγάλου μέρους του ΠΑΣΟΚ και σύσσωμης της ΝΔ. Μιας ΝΔ που καταφεύγει πλέον και αυτή σε τακτικές κάλυψης και τροφοδότησης της βίας, για τις οποίες (μέχρι πρόσφατα τουλάχιστο) κατηγορούσε το Συνασπισμό και τους συνοδοιπόρους του.


Γενικόλογες καταδίκες της βίας δεν επαρκούν. Σίγουρα όχι όταν συνοδεύονται με παροχή ελαφρυντικών για τους φορείς της και απόδοση ευθυνών στις πολιτικές αποφάσεις που δήθεν τις «προκαλούν». Είναι ακριβώς αυτή η υστερόβουλη ελαφρότητα που νομιμοποιεί τη βία ως ‘αποδεκτή’ μορφή διεκδίκησης και οδηγεί στην κλιμάκωσή της, αλλά και συχνά στην ίδια την τρομοκρατία. Η βία δικαιολογείται έτσι σε κάθε περίπτωση, αρκεί η ερμηνεία της «πρόκλησης» να είναι αρκετά χαλαρή. Δεν ευθύνεται λοιπόν ο συνδικαλιστής που κλείνει το λιμάνι, ρίχνει λάδια στο δρόμο, ή καταστρέφει πλήρως το γραφείο κάποιου βουλευτή, αλλά η πολιτική εξουσία που με τις αποφάσεις της τον οδήγησε στην απόγνωση της βίας. Οπότε δεν θα ευθύνεται (έτσι δεν είναι;) και ο τρομοκράτης που οι ίδιες αποφάσεις θα τον οδηγήσουν στην «απόγνωση» της βομβιστικής επίθεσης μιας τράπεζας ή ενός κρατικού κτιρίου.

Και σε ποια ακριβώς απόγνωση αναφερόμαστε στη συγκεκριμένη περίπτωση;

1. Οι ιδιοκτήτες ταξί διαμαρτύρονται ότι το εισόδημά τους έχει συρρικνωθεί απειλητικά τα τελευταία χρόνια, ενώ ταυτόχρονα ισχυρίζονται ότι η απελευθέρωση του επαγγέλματός τους θα οδηγήσει σε δραματική αύξηση των ταξί της χώρας σε βάρος πάντα του ‘κοινού καλού’. Με δεδομένο όμως ότι ο αριθμός των ταξί υπήρξε σταθερός, καθώς και τις αλλεπάλληλες αυξήσεις τιμολογίων που τους εξασφάλισε το κρατικό μονοπώλιο τα τελευταία χρόνια, η λογική αυτή δεν έχει βάση. Αν έχει συρρικνωθεί το εισόδημά τους, αυτό σημαίνει ότι έχει μειωθεί η ζήτηση των υπηρεσιών που προσφέρουν. Κι αυτό μπορεί να συμβεί είτε γιατί οι υπηρεσίες τους κοστίζουν στους πελάτες τους περισσότερο από αυτό που θα κόστιζαν σε καθεστώς ελεύθερης αγοράς (οι τιμές διατηρούνται τεχνητά υψηλότερες), είτε γιατί οι πελάτες τους καταφεύγουν πλέον σε άλλες μορφές αστικών μεταφορών. Στη δεύτερη περίπτωση, της δομικής μείωσης της ζήτησης, δεν θα υπάρξει προφανώς δραματική αύξηση των ταξί σε περίπτωση απελευθέρωσης. Στην πρώτη περίπτωση δε, το εισόδημά τους έχει συρρικνωθεί απλά ως αποτέλεσμα των μονοπωλιακών πρακτικών που εφαρμόζει ο κλάδος τους σε βάρος ‘κοινού καλού’.

2. Οι συνδικαλιστές των ιδιοκτητών απαιτούν τον περιορισμό του αριθμού των αδειών (στο 5% του συνόλου των αδειών ανά περιοχή μάλιστα) που μπορεί κανείς (πρόσωπο ή εταιρία) να κατέχει, για να αποφευχθούν υποτίθεται φαινόμενα καρτέλ και ολιγοπωλίων. Από πότε όμως μια εταιρία που κατέχει το 6% ή 7% ή 17% της αγοράς θεωρείται καρτέλ; Και γιατί χρειαζόμαστε ειδική νομοθεσία για τα ταξί ενώ υπάρχουν ήδη μηχανισμοί καταπολέμησης των μονοπωλίων και διαφύλαξης του ανταγωνισμού; Αυτό που προσπαθεί να αποφύγει η συντεχνία των ιδιοκτητών είναι την είσοδο στην αγορά εταιριών που θα αυξήσουν τις ανταγωνιστικές πιέσεις προς χαμηλότερες τιμές και υψηλότερη ποιότητα υπηρεσιών. Αυτό που θέλουν να πετύχουν είναι η διατήρηση του κρατικού τους μονοπωλίου. Γιατί είναι βέβαια πιο εύκολο να ελέγξει κανείς την πολιτική ηγεσία κάποιου υπουργείου παρά ολόκληρη την αγορά.

3. Όσο αφορά δε τα πληθυσμιακά κριτήρια για το μέγιστο αριθμό οχημάτων ανά περιοχή, οι προθέσεις του υπουργείου βρίσκονται στη σωστή κατεύθυνση. Δεν μπορεί να υπάρξει απελευθέρωση της αγοράς με πληθυσμιακά κριτήρια. Ο στόχος του ανοίγματος ενός επαγγέλματος είναι κυρίως η διευκόλυνση εισόδου νέων επαγγελματιών στο χώρο. Κι έχει δίκιο το υπουργείο όταν δηλώνει ότι η αγορά θα αυτορυθμιστεί, όπως άλλωστε συμβαίνει σε όλες τις υπόλοιπες αγορές υπηρεσιών και προϊόντων. Το κλείσιμο ενός επαγγέλματος είναι κυρίως κλείσιμο εισόδου στο επάγγελμα. Και κερδισμένοι έτσι είναι αυτοί που έχουν βρεθεί εντός της αγοράς. Και χαμένοι είναι όσοι θα θέλανε να εισέλθουν στην αγορά καθώς και, κυρίως!, οι καταναλωτές.

Ο κ. Ραγκούσης φαίνεται να είναι η τελευταία ελπίδα της χώρας για την έναρξη της διαδικασίας ενός πραγματικού ανοίγματος των κλειστών επαγγελμάτων. Μένει τώρα να δούμε και τις προθέσεις του ίδιου του πρωθυπουργού. Αν και είναι αλήθεια ότι ο ρόλος του δεν είναι καθόλου εύκολος ως προέδρου μιας κυβέρνησης συνεργασίας - γιατί περί αυτού πρόκειται. Η κυβέρνησή μας είναι κυβέρνηση συγκυριακής συνεργασίας μεταξύ δύο κομμάτων: ενός σοσιαλιστικού, ελεγχόμενου από συνδικάτα και παρασιτικές οργανώσεις, κι ενός σοσιαλδημοκρατικού με φιλελεύθερες τάσεις, που βρέθηκε στην εξουσία μάλλον κατά λάθος και προσπαθεί να επιβιώσει σε ένα πολιτικό σκηνικό καθόλου φιλόξενο για οποιαδήποτε μεταρρυθμιστική κίνηση.

10 Σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τετάρτη, 10 Νοεμβρίου 2010

Η συντομη ιστορια του Ραγκουση και το σχεδιο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ.


Ο κ.Ραγκούσης είναι ένα πρόσωπο «μυστήριο» στην ελληνική πολιτική σκηνή...

http://tutumakias.blogspot.com/2010/11/blog-post_6819.html

Ανώνυμος είπε...

τα λειτουργικα εξοδα του ταξι (πετρελαιο,ανταλακτικα ,ασφαλειες,λογιστης,ΟΑΕΕ)εχουν σχεδον διπλασιαστει τα 2 τελευταια χρονια.αρα δεν ειναι μονο η πτωση ζητησης

Ανώνυμος είπε...

< Στη δεύτερη περίπτωση, της δομικής μείωσης της ζήτησης, δεν θα υπάρξει προφανώς δραματική αύξηση των ταξί σε περίπτωση απελευθέρωσης.>
μαλλον κανεις λαθος γιατι ηδη εχουν κατατεθει 4000 αιτησεις μονο για αθηνα ως ωρας. μαλλον τις επομενες μερες θα φθασουν τις 10000 δηλαδη αν εκδοθουν μιλαμε για αυξηση του στολου κατα 80% σχεδον. αν δεν ειναι αυτο δραματικη αυξηση τοτε ποια ειναι ?

Ανώνυμος είπε...

Το τιμολογιο οριζεται απο το κρατος σχεδον σε ολο τον κοσμο (εκτος ρουμανιας ,αλβανιας και ουγκαντας)αρα δεν εφαρμοζει ο κλαδος αλλα το κρατος

Ανώνυμος είπε...

αν φτιαξω πεντε εταιρειες και παρω απο 10% με την καθεμια δεν θα εχω το 50% ? σιγα το δυσκολο.στην πατρα , ενας μεγαλομετοχος αστικων λεωφορειων (Ρηγας),ξεκινησε με ενα λεωφορειο και τωρα εχει το 51% .Οι μισθοι στους οδηγους ειναι των 700 ευρω και το βραδυ το τελευταιο λεωφορειο ειναι στις 10.30

Ανώνυμος είπε...

που θα αυξήσουν τις ανταγωνιστικές πιέσεις προς χαμηλότερες τιμές και υψηλότερη ποιότητα υπηρεσιών.
ναι σιγα ειδαμε και τι εγινε στα super markets

Ανώνυμος είπε...

Κι έχει δίκιο το υπουργείο όταν δηλώνει ότι η αγορά θα αυτορυθμιστεί, όπως άλλωστε συμβαίνει σε όλες τις υπόλοιπες αγορές υπηρεσιών και προϊόντων.
Πότε και πως θα αυτορυθμιστεί η αγορά ? Μαγαζιά κλείνουν αλλά οι τιμές δεν πέφτουν.
αυτορυθμιζονται οι υγιεις αγορες. οταν ο ταξιτζης πληρωνει το φπα του κανονικα , την ιδια ωρα η εταιρία "Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών" συμφερόντων του γερμανικού κολοσού Hochtief που εκμεταλλεύεται το αεροδρόμιο "Ελευθέριος Βενιζέλος" χρωσταει 150 εκ ευρω για ΦΠΑ επι δεκα χρονια , ενω οι γιατροι δεν εχου υπαχθει ΑΚΟΜΗ σε καθεσυως ΦΠΑ οπως και οι ασφαλιστες.Το μεγαλο ψαρι τρωει το μικρο εδω ποια αυτορυθμιση και κουραφεξαλα

Ανώνυμος είπε...

Ο κ. Ραγκούσης φαίνεται να είναι η τελευταία ελπίδα της χώρας
τωρα τι να σου πω ??μα ποιος ειναι ο μεσσιας που θα μας λυτρωσει ? αμα φτασαμε σε αυτο το σημειο ας παμε πνιγουμε τοτε δειτε και αυτο http://tutumakias.blogspot.com/2010/11/blog-post_6819.html

Ανώνυμος είπε...

http://www.p80.gr/
Μαλλον εκει μεσα παιζεις μπαλα και εσυ. αυτο που κανεις ειναι και αυτο μια δουλεια αλλα οχι και να παιζεις με το ψωμι 50000 οικογενειων παραπληροφορωντας .δουλεια μου ειναι να χαλαω την δουλεια σου

Γ.Σαρηγιαννίδης είπε...

1. Υπήρξε αύξηση των λειτουργικών εξόδων μεγαλύτερη από τις αυξήσεις που εξασφαλίστηκαν με τη βούλα του κρατικού μονοπωλίου;
2. Το τιμολόγιο των ταξί ορίζεται όντως από το κράτος σε πολλές χώρες στον κόσμο. Αυτό δεν αλλάζει την άποψή μου ότι αυτό είναι λάθος.
3. «αν φτιαξω πεντε εταιρειες και παρω απο 10% με την καθεμια δεν θα εχω το 50%» - Σας παραπέμπω στη σχετική νομοθεσία περί ανταγωνισμού. Να σημειώσω ωστόσο ότι δεν προτιμώ ιδιωτικά ολιγοπώλια παρά ένα κρατικό μονοπώλιο.
4. Αν δεν πιστεύετε ότι ο ανταγωνισμός λειτουργεί θετικά στην αγορά, μάλλον δεν μπορώ να σας πείσω και για τα υπόλοιπα.
5. Η λειτουργία της αγοράς απαιτεί την προϋπόθεση της ισονομίας. Όπου κι αν υπάρχουν φαινόμενα παραβίασης της ισονομίας είναι επικίνδυνα. Εδώ μπορώ να συμφωνήσω. Κι όπως γράφω και στο ίδιο το κείμενο, είναι πιο εύκολο να ελέγξει κανείς 2-3 πολιτικούς/γραφειοκράτες, παρά όλη την αγορά. Κι αυτό είναι που παρατηρείτε κι εσείς.