Η ζωή του δεν θα ήτανε ποτέ ξανά η ίδια. Τον Οκτώβριο του 2005 ξεσπάνε στο Maharram Beh βίαιες συγκρούσεις μεταξύ μουσουλμάνων και κοπτών χριστιανών. Ο AbdelKareem Nabil Soliman, αυτόπτης μάρτυρας των βίαιων γεγονότων, αποφασίζει να καταγράψει στο blog του τη «βαρβαρότητα, απανθρωπιά, και κλεψιά» των μουσουλμάνων συμπολιτών του. Ήταν μόλις 22 ετών κι ένας από τους πιο υποσχόμενους φοιτητές της Νομικής Σχολής του Ισλαμικού πανεπιστημίου El Azhar – ενός από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του ισλαμικού κόσμου. Το αποτέλεσμα ήταν η άμεση αποβολή του από τη σχολή και, την 26η Οκτωβρίου, ακολουθεί κι η πρώτη του σύλληψή από το καθεστώς Μουμπάρακ.
Ξεπερνώντας χρόνια κατήχησης και θρησκευτικού φανατισμού, είχε τη δύναμη να γράψει: «Πρέπει με θάρρος και τόλμη να εναντιωθούμε σε αυτές τις διδασκαλίες». Αυτές είναι οι διδασκαλίες, υποστήριξε, «που έχουν γίνει πληγή για την ανθρωπότητα και δεν υποστηρίζονται πια παρά μόνο από εξτρεμιστές όπως ο bin Laden, o al Zarqawi, o al Zawaheeri κι οι τραμπούκοι που επιτέθηκαν στους αδερφούς μας Κόπτες, κάψανε τα σπίτια τους, κλέψανε τις περιουσίες τους, και προσπάθησαν να επιτεθούν στους ιερείς τους και να καταστρέψουν τις εκκλησίες τους». Ο Kareem θα περάσει τα χρόνια που ακολουθούν 1470 ημέρες στις φυλακές της Αιγύπτου καταδικασμένος για βλασφημία.
Τις τελευταίες εβδομάδες, παρακολουθούμε όλοι στην οθόνη της τηλεόρασής μας, αυτό που ελπίζω να είναι, το τελευταίο επεισόδιο της δικτατορίας Μουμπάρακ. Για δεκαετίες, ανεχτήκαμε (εμείς, οι πολίτες της ΕΕ και των ΗΠΑ) και ενίοτε υποστηρίξαμε τις βολικές δικτατορίες του Αραβικού κόσμου με πρόσχημα πρόσκαιρες ισορροπίες και εμπορικά οφέλη. Ακόμη και σήμερα, την τελευταία στιγμή, αντί να σταθούμε ολόψυχα στο πλευρό του επαναστατημένου λαού της Αιγύπτου, παρακολουθούμε μουδιασμένοι τις εξελίξεις. Ο Tony Blair, ειδικός διαμεσολαβητής για τη Μέση Ανατολή, μας προειδοποιεί ότι η Αίγυπτος ενδέχεται να οπισθοδρομήσει «σε μια αντιδραστική μορφή θρησκευτικής απολυταρχίας». Είναι όντως πιθανό αυτό το ενδεχόμενο κι ιδιαίτερα επικίνδυνο. Τόσο για τα Ευρωπαϊκά συμφέροντα στην περιοχή, όσο και για τα ατομικά δικαιώματα των πολιτών της Αιγύπτου. Η ύποπτη ουδετερότητα όμως των κυβερνήσεών μας, μόνο πιο κοντά μπορεί να μας φέρει σε αυτό το σενάριο. Επιλέγουμε, ξανά και ξανά, τους λάθους συμμάχους για τους λάθος λόγους.
Οι δημοκρατικοί πολίτες της Αιγύπτου βρίσκονται τις τελευταίες ημέρες ανάμεσα στους παρακρατικούς μπράβους του Μουμπάρακ και τους ισλαμιστές της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Κατεβαίνουν καθημερινά στην πλατεία Tahir ζητώντας ελευθερία και δημοκρατία. «Θέλουμε αυτό που έχετε κι εσείς», λένε στους Ευρωπαίους δημοσιογράφους. Και ποια η απάντηση που δίνουμε; Ο πρόεδρος Ομπάμα ζητά από την κυβέρνηση της Αιγύπτου να προχωρήσει άμεσα σε μεταρρυθμίσεις που θα οδηγήσουν στον εκδημοκρατισμό της χώρας. Περιμένουμε δηλαδή από το ίδιο το καθεστώς, αυτό που για δεκαετίες κυβέρνησε απολυταρχικά και χωρίς καν το πρόσχημα δημοκρατίας τη χώρα, να οδηγήσει στην άρνηση του ίδιου του εαυτού του. Επιλέγουμε, ξανά και ξανά, τις λάθος στρατηγικές για τους λάθος λόγους.
Ο Μουμπάρακ δεν μπορεί να οδηγήσει την Αίγυπτο σε δημοκρατία όσο δεν μπορεί να περιορίσει ο Αχματινετζάντ το θράσος της Ιρανικής θεοκρατίας ή να οδηγήσει ο βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας στη φιλελευθεροποίηση της χώρας του. Αυτοί οι ηγέτες πρέπει να εγκαταλείψουν το γρηγορότερο την εξουσία και οι δημοκρατικές δυνάμεις των χωρών τους αξίζουν την αμέριστη συμπαράστασή μας. (Μακάρι, μέχρι τη δημοσίευση αυτού του κειμένου να έχουμε απαλλαγεί τουλάχιστον από τον έναν από αυτούς.) Είναι ίσως αλήθεια ότι η διεθνής πολιτική δεν μπορεί ποτέ να είναι απλουστευτική και τα εργαλεία που έχουμε στη διάθεσή μας δεν είναι ίσως επαρκή. Η σιωπηρή συμπαράστασή μας όμως στους δικτάτορες του Αραβικού κόσμου, το μόνο που μπορεί να επιτύχει είναι η αποδυνάμωση των δημοκρατικών δυνάμεων αυτών των χωρών και η ενδυνάμωση του ακραίου ισλαμισμού.
Ο Kareem αποφυλακίστηκε τη Δευτέρα 15 Νοεμβρίου του 2010. Αν δεν στηρίξουμε σήμερα τις δημοκρατικές δυνάμεις της Αιγύπτου, την εξουσία θα καταλάβουν πιθανά σύντομα, και με τη βία, οι πιο ακραίες πτέρυγες της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Κι οι φόβοι του Tony Blair θα επιβεβαιωθούν. Κι ο Kareem θα οδηγηθεί πιθανότατα ξανά στη φυλακή. Κι εμείς θα παρακολουθούμε στις οθόνες της τηλεόρασής μας την πρώτη πράξη ενός δράματος που θα μπορούσαμε να είχαμε αποτρέψει.
Ξεπερνώντας χρόνια κατήχησης και θρησκευτικού φανατισμού, είχε τη δύναμη να γράψει: «Πρέπει με θάρρος και τόλμη να εναντιωθούμε σε αυτές τις διδασκαλίες». Αυτές είναι οι διδασκαλίες, υποστήριξε, «που έχουν γίνει πληγή για την ανθρωπότητα και δεν υποστηρίζονται πια παρά μόνο από εξτρεμιστές όπως ο bin Laden, o al Zarqawi, o al Zawaheeri κι οι τραμπούκοι που επιτέθηκαν στους αδερφούς μας Κόπτες, κάψανε τα σπίτια τους, κλέψανε τις περιουσίες τους, και προσπάθησαν να επιτεθούν στους ιερείς τους και να καταστρέψουν τις εκκλησίες τους». Ο Kareem θα περάσει τα χρόνια που ακολουθούν 1470 ημέρες στις φυλακές της Αιγύπτου καταδικασμένος για βλασφημία.
Τις τελευταίες εβδομάδες, παρακολουθούμε όλοι στην οθόνη της τηλεόρασής μας, αυτό που ελπίζω να είναι, το τελευταίο επεισόδιο της δικτατορίας Μουμπάρακ. Για δεκαετίες, ανεχτήκαμε (εμείς, οι πολίτες της ΕΕ και των ΗΠΑ) και ενίοτε υποστηρίξαμε τις βολικές δικτατορίες του Αραβικού κόσμου με πρόσχημα πρόσκαιρες ισορροπίες και εμπορικά οφέλη. Ακόμη και σήμερα, την τελευταία στιγμή, αντί να σταθούμε ολόψυχα στο πλευρό του επαναστατημένου λαού της Αιγύπτου, παρακολουθούμε μουδιασμένοι τις εξελίξεις. Ο Tony Blair, ειδικός διαμεσολαβητής για τη Μέση Ανατολή, μας προειδοποιεί ότι η Αίγυπτος ενδέχεται να οπισθοδρομήσει «σε μια αντιδραστική μορφή θρησκευτικής απολυταρχίας». Είναι όντως πιθανό αυτό το ενδεχόμενο κι ιδιαίτερα επικίνδυνο. Τόσο για τα Ευρωπαϊκά συμφέροντα στην περιοχή, όσο και για τα ατομικά δικαιώματα των πολιτών της Αιγύπτου. Η ύποπτη ουδετερότητα όμως των κυβερνήσεών μας, μόνο πιο κοντά μπορεί να μας φέρει σε αυτό το σενάριο. Επιλέγουμε, ξανά και ξανά, τους λάθους συμμάχους για τους λάθος λόγους.
Οι δημοκρατικοί πολίτες της Αιγύπτου βρίσκονται τις τελευταίες ημέρες ανάμεσα στους παρακρατικούς μπράβους του Μουμπάρακ και τους ισλαμιστές της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Κατεβαίνουν καθημερινά στην πλατεία Tahir ζητώντας ελευθερία και δημοκρατία. «Θέλουμε αυτό που έχετε κι εσείς», λένε στους Ευρωπαίους δημοσιογράφους. Και ποια η απάντηση που δίνουμε; Ο πρόεδρος Ομπάμα ζητά από την κυβέρνηση της Αιγύπτου να προχωρήσει άμεσα σε μεταρρυθμίσεις που θα οδηγήσουν στον εκδημοκρατισμό της χώρας. Περιμένουμε δηλαδή από το ίδιο το καθεστώς, αυτό που για δεκαετίες κυβέρνησε απολυταρχικά και χωρίς καν το πρόσχημα δημοκρατίας τη χώρα, να οδηγήσει στην άρνηση του ίδιου του εαυτού του. Επιλέγουμε, ξανά και ξανά, τις λάθος στρατηγικές για τους λάθος λόγους.
Ο Μουμπάρακ δεν μπορεί να οδηγήσει την Αίγυπτο σε δημοκρατία όσο δεν μπορεί να περιορίσει ο Αχματινετζάντ το θράσος της Ιρανικής θεοκρατίας ή να οδηγήσει ο βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας στη φιλελευθεροποίηση της χώρας του. Αυτοί οι ηγέτες πρέπει να εγκαταλείψουν το γρηγορότερο την εξουσία και οι δημοκρατικές δυνάμεις των χωρών τους αξίζουν την αμέριστη συμπαράστασή μας. (Μακάρι, μέχρι τη δημοσίευση αυτού του κειμένου να έχουμε απαλλαγεί τουλάχιστον από τον έναν από αυτούς.) Είναι ίσως αλήθεια ότι η διεθνής πολιτική δεν μπορεί ποτέ να είναι απλουστευτική και τα εργαλεία που έχουμε στη διάθεσή μας δεν είναι ίσως επαρκή. Η σιωπηρή συμπαράστασή μας όμως στους δικτάτορες του Αραβικού κόσμου, το μόνο που μπορεί να επιτύχει είναι η αποδυνάμωση των δημοκρατικών δυνάμεων αυτών των χωρών και η ενδυνάμωση του ακραίου ισλαμισμού.
Ο Kareem αποφυλακίστηκε τη Δευτέρα 15 Νοεμβρίου του 2010. Αν δεν στηρίξουμε σήμερα τις δημοκρατικές δυνάμεις της Αιγύπτου, την εξουσία θα καταλάβουν πιθανά σύντομα, και με τη βία, οι πιο ακραίες πτέρυγες της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Κι οι φόβοι του Tony Blair θα επιβεβαιωθούν. Κι ο Kareem θα οδηγηθεί πιθανότατα ξανά στη φυλακή. Κι εμείς θα παρακολουθούμε στις οθόνες της τηλεόρασής μας την πρώτη πράξη ενός δράματος που θα μπορούσαμε να είχαμε αποτρέψει.
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου